Nie widzę sensu tworzenia wątku, skoro platforma udostępnia takie narzędzie do tworzenia dłuższych wpisów.
Wpis ten kieruję do osób, które nie znają mnie z platformy X, choć mam nadzieję, że oni także tutaj zajrzą. Marcin - tak na mnie wołają już od 50 lat i miesiąca. Dobrze mi z tym imieniem, które jak nic innego na świecie określa mnie jako człowieka. Najbardziej utożsamiam się z nim. Reszta..., poniżej.
Znajomi z X mogą sobie odpuścić ten akapit, pozostali mogą zapoznać się z moim przypiętym wpisem, który mówi o mnie dosyć dużo:
To nie jest tak, że się użalam. Pomagam sobie, chcę pomóc innym. Może wyjdą ze swych dziur i pójdą, zadzwonią, zawołają po pomoc. Jest możliwa, przychodzi z najmniej oczekiwanej strony. A gdy jest już prawie ok, wyłazi z czarnej dziury demon i wszystko trafia szlag. Cała ciężka praca idzie ... gdzieś. Wypracowany spokój, sposób na życie (we względnym spokoju) jest zniszczony w mgnieniu oka. Wracają nieprzespane noce, nagłe przebudzenia, jedzenie by żyć, a nie by cieszyć się smakiem. Bo człowiek sobie przypomni. Przypomni sobie coś, co było ukryte tak głęboko, zepchnięte w tak ciemny zakątek umysłu, że o jego istnieniu zapomniałem na wiele, wiele lat. Bo przecież depresja, zaburzenia dwubiegunowe, DDA, to za mało. Można z tym żyć. To co, dołożymy do kompletu #zlydotyk, będzie idealnie. Wręcz wspaniale. Mam dość #takjest
Te wszystkie sprawy określają mnie i moje życie. Wszystkie wpłynęły na moje życie, nawet jeśli nie byłem ich świadom, i w dalszym ciągu wpływają. Życie w obawie przed górką lub dołem sprawia ciągły niepokój i pilnowanie swoich emocji. Emocji, które w każdym momencie mogą zmienić mnie w nieobecnego. Od momentu rozpoznania zaburzeń jest lepiej, czasami dobrze. Nigdy nie wiem kiedy i na jaki czas znikam z życia społecznego. Coraz żadziej się to zdarza, jednak każdego dnia z tym się liczę.
Nie piszę tego by się usprawiedliwiać, by szukać pocieszenia. Zależy mi tylko na zrozumieniu mnie i mi podobnych osób. Jest nas wielu, mam wrażenie, że za wielu. Każdego dnia trafiałem na kogoś podobnego, kto szukał zrozumienia. Kazdej osobie starałem się pomóc, tak jak ktoś, kiedyś pomógł mi. Każdy zasługuje na wysłuchanie, na znalezienie kogoś, kto pchnie go w kierunku szukania pomocy. Wielu nie ma odwagi, boi się, w sumie nie wiadomo czego, żyjąc w ciągłym cierpieniu i samotnym mierzeniu się z tym co dzieje się w ich głowach. Zależy mi na takich ludziach, rozumiem co dzieje się w ich głowach i z czym walczą każdego dnia. Jeśli sama moja obecność sprawi, że poczują się lepiej - jestem z siebie choć trochę dumny (i tak tego nie okazuje).
Ze spraw przyjemniejszych - jestem fanatykiem muzyki, komiksów (w tym mangi) i książek. Kiedyś dodałbym do tego filmy, od czasu pozbycia się telewizora oglądam je sporadycznie.
Chciałbym tutaj prowadzić Kalendarium Muzyczne, w którym przypominam ważne daty z historii muzyki (znajdziecie je pod następującymi tagami #ThisDayInMusic oraz #BornOnThisDay).
Z pewnością będę informował Was o dostępności moich kolejnych audycji muzycznych, które zamieszczam w serwisie Mixcloud (https://www.mixcloud.com/NormalnyX/ (tagi do poszczególnych programów #4Xm, #TuesdayKick #GoodEveningAndGoodNight, #KawazMarcinem, tag dla wszystkich programów #MuzycznyMiszmaszMarcina).
Czasami piszę krótkie teksty (nie recenzje, wolę je nazywać prywatnymi opiniami) dotyczące płyt, książek i komiksów. Popełniłem także kilka dłuższych wpisów dotyczących DDA, depresji - wszystkie oparte na własnych doświadczeniach. Jeśli kogoś interesują takie teksty - proszę o info.
Nie zdziwcie się zatem, jeśli będą momenty, gdy nie będzie mnie widać, będę nieaktywny społecznie - albo pracuje na czymś, albo się ukrywam przed światem.
Poza tym jestem pogodnym człowiekiem, szanującym różnorodność, oczekującym tego samego od innych. Nie oceniam po wyglądzie :)
