Zdj.POLITICO
Giorgia Meloni, premier Włoch, została uznana przez POLITICO za najbardziej wpływową osobę w Europie. Jej dynamiczne przywództwo i zdolność do kształtowania polityki zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim, znacząco wpłynęły na ten wybór.
Od objęcia urzędu premiera, Meloni konsekwentnie dążyła do wzmocnienia pozycji Włoch w Unii Europejskiej. Jej zdolność do budowania strategicznych sojuszy z kluczowymi liderami europejskimi, takimi jak przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen, była kluczowa w kształtowaniu polityki UE. Meloni odegrała istotną rolę w negocjacjach dotyczących kluczowych inicjatyw, takich jak reformy polityki migracyjnej i pakiety pomocowe dla Ukrainy.
Na arenie międzynarodowej Meloni zyskała uznanie za swoje stanowcze podejście do kwestii bezpieczeństwa i obrony. Jej zdecydowane wsparcie dla Ukrainy w obliczu rosyjskiej agresji oraz zaangażowanie w inicjatywy NATO podkreślają jej zaangażowanie w utrzymanie stabilności w regionie. Dodatkowo, jej decyzja o wycofaniu Włoch z chińskiej inicjatywy Pasa i Szlaku sygnalizuje strategiczne repozycjonowanie kraju w globalnej polityce.
Meloni z powodzeniem zrównoważyła swoje prawicowe korzenie z potrzebą pragmatycznego przywództwa. Jej zdolność do współpracy z różnorodnymi podmiotami politycznymi, zarówno wewnętrznie, jak i na arenie międzynarodowej, świadczy o jej elastyczności i umiejętności adaptacji. Jej relacje z prezydentem elektem USA, Donaldem Trumpem, oraz z obecnymi liderami europejskimi, pokazują jej zdolność do nawigowania w złożonym krajobrazie politycznym.
Włosko-amerykańskie relacje polityczne zyskały nowy impuls po niedawnym spotkaniu Trumpa z Meloni w Paryżu. Wydarzenie to przyciągnęło uwagę międzynarodowych mediów, które analizowały przebieg ich rozmów oraz potencjalne skutki dla przyszłych relacji transatlantyckich. Trump określił Meloni jako „wulkan energii” i podkreślił ich dobrą współpracę, co wywołało spekulacje na temat możliwego zacieśnienia więzi między Waszyngtonem a Rzymem. Włoska prasa, powołując się na źródła dyplomatyczne, donosi o zaproszeniu Meloni na uroczystość zaprzysiężenia Trumpa w styczniu, co może zwiastować bliską współpracę obu liderów na arenie międzynarodowej.
W kontekście polityki wewnętrznej Meloni skupiła się na promowaniu konserwatywnych wartości, jednocześnie dążąc do modernizacji gospodarki Włoch. Jej administracja wprowadziła reformy mające na celu pobudzenie wzrostu gospodarczego, przy jednoczesnym zachowaniu stabilności fiskalnej. Jej polityka migracyjna, choć kontrowersyjna, doprowadziła do znaczącego spadku nielegalnej imigracji, co zostało zauważone zarówno w kraju, jak i za granicą.
Pozycja Giorgii Meloni jako najbardziej wpływowej osoby w Europie wynika także z jej umiejętności budowania narracji politycznej, która znajduje szeroki oddźwięk wśród wyborców. Od lat udowadnia, że potrafi skutecznie łączyć konserwatywne wartości z aspiracjami szerokich grup społecznych. Jej przesłanie o obronie tożsamości narodowej, suwerenności i bezpieczeństwa znajduje uznanie nie tylko we Włoszech, ale także w innych krajach europejskich, gdzie podobne idee zdobywają popularność.
Meloni prezentuje się jako liderka stanowcza, ale też otwarta na dialog. Jej zdolność do prowadzenia twardych negocjacji z europejskimi partnerami, przy jednoczesnym unikaniu izolacji na arenie międzynarodowej, to wyraz politycznego kunsztu. Choć jej stanowiska często były przedmiotem kontrowersji, potrafiła przedstawić swoje decyzje w sposób klarowny, zyskując uznanie nawet wśród krytyków.
Włochy pod rządami Meloni zaczęły również odgrywać bardziej aktywną rolę w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Inicjatywy dyplomatyczne, projekty gospodarcze oraz wsparcie dla działań humanitarnych sprawiły, że kraj ten ponownie znalazł się w centrum unijnej polityki sąsiedztwa. Meloni podkreśla, że bez stabilizacji tych regionów nie można mówić o bezpiecznej i zjednoczonej Europie.
Rząd Meloni przyjął również stanowcze podejście wobec globalnych wyzwań gospodarczych. W obliczu inflacji i kryzysu energetycznego, premier podjęła szereg działań mających na celu ochronę włoskiej gospodarki. Rząd zainwestował w infrastrukturę energetyczną, dywersyfikację źródeł energii i wsparcie dla sektora przemysłowego. Dzięki tym działaniom Włochy zmniejszyły swoją zależność od rosyjskiego gazu i stały się jednym z kluczowych europejskich centrów dystrybucji energii.
Meloni okazała się również zdolnym strategiem w kwestii polityki wewnętrznej. Chociaż jej rządy były krytykowane przez niektóre środowiska liberalne, zdołała wzmocnić swoją pozycję wśród bardziej umiarkowanych wyborców. Jej polityka prorodzinna, obejmująca wsparcie dla rodzin wielodzietnych i promocję wartości tradycyjnych, trafiła na podatny grunt w społeczeństwie zmęczonym ciągłymi kryzysami politycznymi.
Równocześnie Meloni sprawnie radzi sobie z wewnętrznymi napięciami w koalicji rządowej. Umiejętność utrzymania spójności politycznej w zróżnicowanym środowisku politycznym Włoch to kolejny dowód na jej polityczną zręczność. Zarządzanie skomplikowaną siecią interesów partii koalicyjnych pozwoliło jej przetrwać burzliwe miesiące rządzenia bez większych politycznych strat.
Nie sposób pominąć wpływu Meloni na szeroko rozumianą kulturę polityczną Europy. Jako pierwsza kobieta na stanowisku premiera Włoch, przełamała bariery i stała się symbolem zmian w politycznej rzeczywistości Europy. Jej polityczny sukces inspiruje nowe pokolenia kobiet, które widzą w niej przykład skutecznego przywództwa opartego na determinacji i nieustępliwości.
Giorgia Meloni stała się symbolem nowej ery w europejskiej polityce, w której konserwatywne wartości łączą się z pragmatyzmem i skutecznością działania. Jej rządy nie ograniczają się do obrony ideologicznych fundamentów, lecz koncentrują się na rozwiązywaniu realnych problemów, które dotykają codziennie miliony Europejczyków. W obliczu kryzysów, takich jak pandemia COVID-19, wojna na Ukrainie, kryzys energetyczny i migracyjny, Meloni wykazała się zdolnością podejmowania trudnych decyzji, które zapewniły jej znaczące miejsce na europejskiej scenie politycznej.
Nie sposób pominąć roli Meloni w redefiniowaniu stosunków Włoch z innymi państwami Unii Europejskiej. Pomimo początkowych obaw, że jej prawicowe poglądy doprowadzą do izolacji Rzymu, stało się wręcz przeciwnie. Meloni nawiązała konstruktywne relacje z liderami krajów Europy Środkowo-Wschodniej, takimi jak premier Węgier Viktor Orbán i prezydent Polski Andrzej Duda, tworząc nieformalną oś polityczną, która w niektórych kwestiach stanowi przeciwwagę dla tradycyjnych centrów decyzyjnych w Berlinie i Paryżu. Jej głos zaczął być słyszalny także w debacie na temat przyszłości UE, szczególnie w kwestii redefinicji podziału kompetencji między Brukselą a państwami członkowskimi.
Meloni postawiła sobie także ambitny cel reformy europejskiej polityki migracyjnej. Włochy, będące jednym z głównych krajów docelowych dla migrantów przekraczających Morze Śródziemne, przez lata zmagały się z brakiem skutecznej polityki wspólnotowej w tej dziedzinie. Meloni naciskała na wprowadzenie surowszych zasad dotyczących ochrony granic zewnętrznych Unii, większej solidarności w relokacji migrantów i wspierania państw, które znajdują się na pierwszej linii kryzysu. Jej determinacja w tej sprawie przyniosła konkretne rezultaty w postaci nowo wynegocjowanych rozwiązań dotyczących azylu i migracji.
W kontekście polityki gospodarczej Meloni zaprezentowała się jako liderka pragmatyczna, gotowa do współpracy z instytucjami międzynarodowymi, takimi jak Europejski Bank Centralny i Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Zaskakując niektórych obserwatorów, zdecydowała się kontynuować reformy strukturalne rozpoczęte przez poprzednie rządy, jednocześnie wprowadzając nowe inicjatywy, takie jak programy wsparcia dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz inwestycje w infrastrukturę cyfrową. Jej podejście do zarządzania funduszami unijnymi pokazało, że potrafi zrównoważyć własną wizję polityczną z wymogami narzuconymi przez Brukselę.
W polityce energetycznej Meloni również odniosła znaczące sukcesy. Jej administracja skupiła się na dywersyfikacji dostaw energii, co pozwoliło zmniejszyć zależność od importu rosyjskiego gazu. Jednym z kluczowych osiągnięć była intensyfikacja współpracy energetycznej z krajami Afryki Północnej, w szczególności Algierią i Egiptem, które stały się ważnymi partnerami Włoch w dostawach gazu i energii odnawialnej. Meloni podjęła także działania zmierzające do przyspieszenia transformacji energetycznej, inwestując w rozwój energii słonecznej i wiatrowej, co pozwoliło Włochom na utrzymanie równowagi między bezpieczeństwem energetycznym a celami klimatycznymi wyznaczonymi przez Unię Europejską.
Jej polityczny sukces to także wynik sprawnego zarządzania wewnętrznego. Meloni zdołała utrzymać stabilność w koalicji rządowej, mimo różnic ideologicznych między partnerami. Umiejętność łagodzenia napięć wewnętrznych, przy jednoczesnym forsowaniu ambitnej agendy legislacyjnej, uczyniła jej rząd jednym z najbardziej efektywnych w najnowszej historii Włoch. Decyzje dotyczące obniżenia podatków dla rodzin i przedsiębiorców, wsparcia dla sektora rolniczego oraz inwestycji w infrastrukturę spotkały się z szerokim poparciem społecznym.
Meloni wykazała się także wyczuciem w polityce medialnej. Jej przemyślane wystąpienia publiczne, konsekwentna obecność w mediach społecznościowych i umiejętne korzystanie z nowoczesnych narzędzi komunikacyjnych pozwoliły jej zbudować trwałe więzi z elektoratem. Przedstawia siebie jako liderkę bliską ludziom, rozumiejącą ich codzienne troski, co sprawia, że cieszy się wysokim poziomem zaufania społecznego nawet w trudnych momentach swojej kadencji.
Wybór Giorgii Meloni jako najbardziej wpływowej osoby w Europie przez POLITICO jest nie tylko uzasadniony, ale i symboliczny dla zmieniającego się krajobrazu politycznego kontynentu. Meloni nie tylko przekształciła Włochy w jednego z głównych graczy europejskich, ale również wpłynęła na kluczowe decyzje polityczne podejmowane w Brukseli. Jej zdolność do skutecznego łączenia interesów narodowych z unijnymi, do zarządzania kryzysami i budowania międzynarodowych sojuszy czyni ją jedną z najważniejszych postaci współczesnej Europy. Jej przywództwo kształtuje europejską politykę na wiele sposobów i bez wątpienia będzie miało dalekosiężne konsekwencje dla przyszłości całego kontynentu.
